Διάβασα την ανακοίνωση της ΑΕΠΙ και την αντίδρασή της στην στήριξη που έλαβαν οι διαχειριστές του gamato.info, ενός site το οποίο ομολογώ ότι δεν γνώριζα μέχρι το... κλείσιμό του. Οι άνθρωποι της Εταιρείας Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας έδειξαν στην ανακοίνωσή τους μεγάλη ευαισθησία ως προς την προστασία πνευματικού περιεχομένου. Απόλυτα λογικό, καθώς αυτός είναι ο ρόλος τους. Άλλωστε, γενικά δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς σε όσα γράφουν.
Εγώ θα αναφερθώ σε όσα ΔΕΝ γράφουν:
Το internet έχει παρουσία στην μαζική ανταλλαγή αρχείων μουσικής (Napster) από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Από τότε μπορούμε να πούμε ότι οι χρήστες ήρθαν σε επαφή με την απόκτηση πνευματικού περιεχομένου χωρίς να πληρώνουν γι' αυτό.
Αν, όμως, ρωτήσετε τους δημιουργούς θα ακούσετε εντελώς διαφορετική άποψη για τα βασικά τους προβλήματα. Αυτοί που καταδυναστεύουν το έργο τους είναι οι εταιρείες διανομής. Οι νόμιμες (ηθικές;). Αυτοί, εδώ και δεκαετίες πριν την εμφάνιση του internet, αλλά και τώρα, συνεχίζουν να διανέμουν το πνευματικό περιεχόμενο βγάζοντας υπερκέρδη. Στον δημιουργό φτάνουν ψίχουλα. Οι περισσότεροι επιβιώνουν είτε με κάνοντας άλλη δουλειά, είτε επιβαρύνοντας τις οικογένειές τους, είτε με την ζωντανή τους παρουσία.
Το προϊόν που προστατεύουν οι "Προστάτες της Πνευματικής Ιδιοκτησίας" είναι το CD και το DVD. Από αυτά οι αρχικοί δημιουργοί δεν κερδίζουν σχεδόν τίποτα. Όλα πάνε στις εταιρείες διανομής.
Συνεπώς αν οι υποκριτές που ισχυρίζονται ότι προστατεύουν τους δημιουργούς είχαν ειλικρινής προθέσεις, θα είχαν στηρίξει την πνευματική δημιουργία εδώ και δεκαετίες. Δεν θα θυμόντουσαν να τους "προστατέψουν" από τους κακούς χρήστες του internet, την τελευταία δεκαετία.
Αν θέλουν να τους προστατέψουν μπορούν να το κάνουν και τώρα. Τότε θα βλέπατε του ίδιους τους δημιουργούς να ψάχνουν στο internet για να αφαιρεθούν οι δημιουργίες τους. Αλλά η οικονομική αξιοποίηση αφορά μόνο τις μεγάλες εταιρείες, που δεν πρόκειται ο ιδιοκτήτης τους να σαρώνει το διαδίκτυο για να βρει που παραβιάζεται η ιδιοκτησία του. Έχει πιο ωραία πράγματα να κάνει με τα χρήματα που βγάζει από τις δημιουργίες των καλλιτεχνών...
Επίσης, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε και ότι ένα CD που πωλείται 20.00 ευρώ, κοστίζει στην εταιρεία περίπου 1.50 ευρώ (μαζί με τα ψίχουλα του δημιουργού). Συνεπώς θα έπρεπε να το πουλάει έως 2.50 ευρώ για να έχει λογικό κέρδος. Όταν το πουλάει 20.00 ο τελικός καταναλωτής πρέπει να διαλέξει αν θα πρέπει να κλέψει αυτός 2.50 ευρώ από την εταιρεία, ή θα του "κλέψει" η εταιρεία 17.50 ευρώ. Επιπλέον σημειώνεται ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας είναι σημαντικά πλουσιότερος από τον τελικό καταναλωτή.
