Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Εκλογές: Μνημονιακές και αντιμνημονιακές θέσεις


Στις επικείμενες εκλογές τα δύο κόμματα που μοιράστηκαν την εξουσία μεταπολιτευτικά θα προσπαθήσουν να πολώσουν το κλίμα προκειμένου να αυξήσουν τα ποσοστά τους. Αυτό θα επιδιώξουν να το πετύχουν με την κινδυνολογία των συνεπειών μη τήρησης των μνημονίων. Θα υποστηρίξουν ότι η ψήφος στα κόμματα που δεν ψήφισαν τα μνημόνια θα οδηγήσει τη χώρα στη δραχμή και την συνακόλουθη καταστροφή.

Αυτή είναι μια θέση με περισσή υποκρισία. Κατ' αρχήν κόμματα που τάχθηκαν στο αντιμνημονιακό μέτωπο, όπως πχ η Δημοκρατική Αριστερά, έχουν δηλώσει ότι σκοπεύουν να συνεργαστούν μετεκλογικά και να παραμείνουν εντός της νομιμότητας. Και τα μνημόνια πλέον αποτελούν νόμο του κράτους. Φυσικά δεν είναι μόνο η Δημοκρατική Αριστερά που υποστηρίζει αυτή τη θέση. Την ίδια θέση έχει η Δημοκρατική Συμμαχία, όπως και η Δράση του Στέφ.Μάνου που όμως είναι εκτός της σημερινής βουλής.

Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις ιδιαίτερα αντιδραστικές τοποθετήσεις, δεν έχει δεσμευτεί ότι σε περίπτωση που συμμετάσχει στην επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας θα επιχειρήσει να "κατακρημνίσει" τους υφιστάμενους νόμους του κράτους. Επίσης αυτοπροσδιορίζεται ως Ευρωπαϊκό κόμμα με ριζοσπαστική προοπτική. Αυτό δεν συνεπάγεται ότι σε περίπτωση που αποκτήσει ισχύ μέσω του εκλογικού αποτελέσματος θα προωθήσει την μονομερή (από πλευράς Ελλάδας) αθέτηση των υφιστάμενων συμφωνιών (όπως πχ ισχυρίζεται το ΚΚΕ).

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα μνημόνια καταρρέουν από μόνα τους. Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τα κόμματα που συμμετείχαν στην αρχιτεκτονική των μνημονίων, πάρουν πχ 51% και απόλυτη αυτοδυναμία, τα μνημόνια δεν θα είναι αυτομάτως εφαρμόσιμα. Δεν σημαίνει ότι θα καταφέρει η Ελλάδα να επιτύχει τους στόχους των εσόδων και τις αντίστοιχες δημοσιονομικές προβλέψεις.

Η αιτία δεν είναι αν η Ελλάδα έχει την βούληση να τα εφαρμόσει. Οι δημοσιονομικές προβλέψεις των μνημονίων δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν εφαρμόσιμες. Αυτό το γνωρίζουν όλοι οι οικονομολόγοι. Ακόμα και οι "τροϊκανοί".

Η πρόβλεψη ότι η Ελλάδα θα έχει χρέος 120% το 2020 είναι από μόνη της αίολη. Μέσω της διαδικασίας του PSI και με επέκταση αυτής, θα ήταν εφικτό να έχουμε ένα χρέος μικρότερο του 80% και να αρχίσουμε να είμαστε βιώσιμοι. Αυτό όμως θα πυροδοτούσε μια τεράστια κρίση.

Αν η ΕΕ και το ΔΝΤ υποστήριζαν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να φτάσει το χρέος της σε επίπεδα κάτω του 120% για να γίνει βιώσιμη, θα ήταν μια έμμεση (ή και σχεδόν άμεση) παραδοχή ότι η Ιταλία με το χρέος της στο 120% δεν είναι βιώσιμη. Τότε φυσικά δεν θα ήταν δυνατή η χρηματοδότηση της ανακύκλωσης του χρέους της Ιταλίας και η κατάρρευση σε καταστάσεις αντίστοιχες με τη δική μας θα ήταν σχεδόν άμεση. Έτσι έπρεπε να ισχυριστούν ότι το κούρεμα στο 120% είναι επαρκές.

Φυσικά, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να ανταποκριθεί σε αυτές τις υποχρεώσεις. Είναι σαφές ότι θα απαιτηθεί επιπλέον κούρεμα, πλέον στα ομόλογα που διαθέτουν τα ευρωπαϊκά κράτη. 

Αυτό που δεν είναι σαφές είναι η διαδρομή που θα ακολουθήσει τόσο η Ελλάδα, όσο και τη Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο αδιέξοδο. Δεν είναι σαφές τι θα πρέπει να θυσιαστεί ακόμα σε αυτή τη διαδρομή και ούτε τι απομένουσες αντοχές διαθέτει (αν διαθέτει) η Ελληνική κοινωνία.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι ο μνημονιακός διαχωρισμός των πολιτικών δυνάμεων δεν έχει ουσία. Τα δύο κόμματα που συνέβαλαν στην καταστροφή δεν έχουν κανένα βάσιμο επιχείρημα. Γι' αυτό ΜΗΝ ΤΑ ΨΗΦΙΣΕΤΕ.

Όπως έχω γράψει και σε παλαιότερη ανάρτηση, δεν προτείνω κανένα κόμμα. Το μόνο που θα ήθελα είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να πάρουν το χαμηλότερο δυνατό ποσοστό. Δεν έχω καμία ανασφάλεια ως προς την ωριμότητα των άλλων κομμάτων. Θεωρώ ότι τίποτα δεν είναι πιο καταστροφικό από το να συνεχίσουν να έχουν εξουσία τα δύο κόμματα που έχουν τεράστιες εξαρτήσεις από την κρατικοκεντρική διαφθορά. Το πιο μεγάλο αδιέξοδο είναι η επιλογή αυτών των κομμάτων.

Εγώ έχω γράψει παλαιότερα ότι είμαι μεταξύ τριών κομμάτων: της Δράσης, των Πειρατών και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχω καταλήξει ακόμα σε ποιο από τα τρία θα καταλήξει η ψήφος μου, αλλά αισθάνομαι τοποθετημένος πολιτικά επειδή ΔΕΝ θα ψηφίσω κανένα από τα δύο εγκληματικά ένοχα κόμματα.

ΥΓ. Η λευκή ψήφος, το άκυρο και η αποχή ενισχύουν τα ποσοστά όλων των κομμάτων (μικραίνει ο παρανομαστής στο κλάσμα του ποσοστού). Μην τους κάνετε τη χάρη. Ψηφίστε κάποιο κόμμα. 

2 σχόλια:

  1. Από θεωρίες χορτάσαμε φίλε μου:είναι καιρός για "ΔΡΑΣΗ"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τελικά καταλήγω στους Πειρατές. Η επιλογή του Στέφ. Μάνου να συνεργαστεί με την Φιλελεύθερη Συμμαχία μου φαίνεται υποκριτική και υστερόβουλη. Ίσως είναι πετυχημένη, καθώς οι εκτιμήσεις από 0.5% πήγαν άμεσα στο 2.0%
    Πιστεύω ότι η γκέι κοινότητα δικαιούται και εκπροσώπησης και αποκατάστασης, τόσο νομικά, όσο και κοινωνικά. Όμως τα αποτελέσματα έρχονται (ή πρέπει να έρχονται) από σοβαρούς ανθρώπους και όχι προκλητικούς όπως ο Βαλιανάτος.
    Όσο για τους πειρατές, συμφωνώ με ολόκληρο το πρόγραμμα και τις θέσεις τους. Θεωρώ σημαντική την επιμονή τους στην τεχνολογική κατεύθυνση. Είναι σαφώς νέοι και άπειροι, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Πιθανότατα είναι καθαροί και άμεμπτοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή