Σκέψεις ενός ψηφοφόρου

Το θέμα των εκλογών έρχεται, φεύγει και επανέρχεται τακτικότατα. Αυτή την εποχή μέχρι και κυβερνητικοί (έως πρωθυπουργικοί) κύκλοι διαρρέουν ότι τον Απρίλιο θα έχουμε εκλογές.

Πιθανόν να μην έχουμε, γιατί οι πραγματικοί κυβερνώντες (τους λέμε και τροϊκανούς) δεν τις θέλουν.

Πάντως ο προβληματισμός μου για το τί θα ψηφίσω παραμένει έντονος. Οι επιλογές μου πλέον έχουν τροποποιηθεί. Ο λόγος είναι ότι η πολιτική μου κοσμοθεωρία έχει γίνει πλέον φιλελεύθερη από σοσιαλιστική (αυτή κι αν είναι κωλοτούμπα - τύφλα να 'χει ο Καρατζαφέρης!). Διαβάστε σχετικά στο προηγούμενο post.

Πλέον η πρώτη μου επιλογή είναι ο Στέφανος Μάνος και η Δράση. Εκφράζει με τον καλλίτερο τρόπο την φιλελεύθερη οικονομία. Όλες του οι απόψεις είναι εφαρμόσιμες και βασίζονται στην πραγματικότητα, είτε αυτή είναι ευνοϊκή, είτε υφεσιακή. Μοναδική μου ένσταση αποτελεί ένα post που είχε κάνει στο facebook όταν τον Οκτώβριο όλα έδειχναν προς ένα κούρεμα της τάξης του 50%. Τότε το βρήκε καταστροφικό, δείχνοντας μια ακατανόητη συμπάθεια προς τον τραπεζικό κλάδο. Ή μάλλον προς τους ελέγχοντες τις τράπεζες και συνακόλουθα μεγάλο μέρος της Ελληνικής πραγματικότητας. Πρόσφατα μάλιστα έγραψε ότι η ανακεφαλαιοποίηση με κοινές μετοχές είναι καταστροφική. Ούτε κι αυτό το τεκμηρίωσε.

Ίσως κάποιος να έχει διαβάσει ότι κι εγώ έχω πει ότι το κούρεμα δεν πρόκειται να γίνει. Η άποψή μου είναι, όμως, ότι δεν πρόκειται να γίνει. Όχι ότι αν γινόταν δεν θα ήταν μια θετικότατη εξέλιξη. Τουλάχιστον ως προς το εσωτερικό της χώρας και την διαχείρησή της. (Αν και η καταστροφή που θα συνεπαγόταν σε Ευρωπαϊκό επίπεδο θα επηρέαζε δυσμενώς και την χώρα μας). Αν μπορούσε να τεκμηριώσει αυτή την άποψή του δεν θα είχα κανένα απολύτως ενδοιασμό για να τον ψηφίσω. 

Δεύτερη επιλογή έρχεται το κόμμα των Πειρατών. Διαβάζοντας το καταστατικό τους, κατέληξα ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα συγκροτημένη πρόταση. Οικονομικά φιλελεύθεροι, κοινωνικά ευαίσθητοι (αυτά δεν έρχονται σε αντίθεση, παρά μόνο κατά τους neocons) και με μεγάλη βαρύτητα στην ψηφιακή ελευθερία. Αυτό το τελευταίο είναι μια εξαιρετικά σημαντική παράμετρος που έχει προβληθεί ελάχιστα. Το μέλλον όλου του ανεπτυγμένου κόσμου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ελευθερία διακίνησης πληροφορίας και την ελευθερία ανάπτυξης τεχνολογιών (software και hardware). Σημαντικό μείον το όνομα. Παραπέμπει στην παραβατικότητα, όταν σκοπός τους είναι η τήρηση και διατήρηση του νόμου που προστατεύει την ισότητα των πολιτών και την πρόσβαση σε ίσες ευκαιρίες στον οικονομικό τομέα. Σημαντικότατη και η θέση τους στις πατέντες λογισμικού. Ένα πρόβλημα που, ευτυχώς, δεν έχει πάρει τις διαστάσεις των ΗΠΑ. Πρακτικά με το κόμμα αυτό με συνδέουν περισσότερα από την Δράση, αλλά το όνομα πιθανόν καταντά όλο το εγχείρημα μάταιο.

Τρίτη επιλογή,  ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ένας φιλελεύθερος επιλέγει τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί ο χώρος αυτός έχει μία βαθύτατη εκτίμηση για κάθε μορφή ελευθερίας. Συνεπώς, όσο κι αν μάχεται τους neocons (κι εγώ μαζί τους σε αυτό) ιδεολογικά δεν βρίσκεται σε απόσταση από την αγνή φιλελεύθερη οικονομική θεωρία. Είναι ένα κόμμα που στεγάζει ένα σωρό διαφορετικές αριστερές απόψεις, εφαρμόζοντας στην πράξη το ιδανικό της ανεκτικότητας (αυτό που άλλοι τους κατηγορούν, εγώ το εκλαμβάνω ως πλεονέκτημα). Επίσης είναι το κόμμα που δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση από το κατεστημένο. Τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ, ακόμα και το ΛΑΟΣ, σε κάθε ευκαιρία κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που χρεοκόπησαν την Ελλάδα, που συνέτριψαν τον κοινωνικό ιστό, που διέφθειραν κάθε  τι που άγγιξαν κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά έχουν συμμάχους τους τα ΜΜΕ (στον ίδιο κουβά βρίσκονται όλοι τους) που παραποιούν τις δηλώσεις του Τσίπρα και του αποδίδουν φράσεις και θέσεις που ουδέποτε εξέφρασε. Συνήθως όταν ακούω κάποιον να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ, μιλάει βάσιμα γι' αυτά που υποτίθεται ότι πρεσβεύει, καθώς όλοι ενημερώνονται από τα ΜΜΕ. Ο λόγος που δεν είναι ψηλότερα στις επιλογές μου είναι ότι πράγματι δεν διαθέτει υλοποιήσιμη πρόταση τόσο για την έξοδο από την κρίση, όσο και για τον τρόπο οικονομικής λειτουργίας.

Τέλος, η πιο σημαντική υποχρέωση θεωρώ πως είναι το να πάει να ψηφίσει κάποιος. Και το λέω περισσότερο γιατί πλέον προβάλλεται η παραπλανητική πληροφορία ότι αν πάνω από το 50% των ψηφοφόρων δεν ψηφίσει (ή ψηφίσει λευκό/άκυρο) τότε οι εκλογές κηρύσσονται άκυρες και οι υποψήφιοι δεν έχουν δικαίωμα (!) να υποβάλλουν εκ νέου υποψηφιότητα. Αυτό είναι εντελώς παραπλανητικό. Δεν υπάρχει καμία τέτοια διάταξη ή νόμος. Αν το 50% των ψηφοφόρων δεν ψηφίσει, απλά τα ποσοστά των κομμάτων προκύπτουν με μικρότερο παρανομαστή. Δηλαδή αν ψήφιζαν μικρά κόμματα, τα μεγάλα θα είχαν το μισό ποσοστό και σαφώς λιγότερες έδρες (το 1ο πάντα παίρνει το μπόνους των 50 εδρών). Συνεπώς θα ψηφίσω κάποιο κόμμα και δεν θα είναι φυσικά ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ (ούτε το ΛΑΟΣ).

Ίσως κάποιος αναρωτηθεί γιατί στη λίστα μου δεν βρίσκεται η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη. Άλλωστε σχεδόν όλα όσα υποστηρίζει και δηλώνει είναι σε συμφωνία με τις φιλελεύθερες απόψεις και σε μεγάλο βαθμό ταυτίζεται με την Δράση (αν και συχνά γενικολογεί, ενώ ο Στ.Μάνος έχει συγκεκριμένες, εφαρμόσιμες απόψεις) . Η απάντηση βρίσκεται ότι στα λόγια και στις δηλώσεις κάποιος μπορεί να τα πηγαίνει περίφημα. Άλλωστε αν κάνουμε μια συζήτηση περί διαφθοράς, ο Μπέος και ο Ψωμιάδης πιθανόν να έχουν τις πλέον τεκμηριωμένες απόψεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα τους αναθέσουμε και την κάθαρση! Αντίστοιχα και η "φιλελεύθερη" κα Ντ.Μπακογιάννη έχει ένα παρελθόν με προσλήψεις και όταν το 1990-93 αλλά και το 2004-2009 βρέθηκε στην κυβέρνηση φρόντισε (μαζί με όλη την ΝΔ φυσικά) να αξιοποιήσει στο έπακρο τον εντονότατο Ελληνικό κρατισμό, αντί να τον πολεμήσει. Αν κάνω λάθος, θα ήθελα να ήξερα τι έκανε όταν ήταν υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργό το 1990-92 και ως εξέχουσα μέλος στην προηγούμενη κυβέρνηση προκειμένου να μειωθεί ο κρατικός παρεμβατισμός στην Ελλάδα. Τίποτα...

Άλλωστε, πιστεύω, ότι η μεγαλύτερη γάγγραινα στην Ελλάδα είναι η ΝΔ. Το κόμμα που υποτίθεται ότι στεγάζει τον φιλελεύθερο χώρο έχει αξιοποιήσει και ενισχύσει την κρατική παρέμβαση όσο και το ΠΑΣΟΚ τις φορές βρέθηκε στην εξουσία. Αντί να είναι ένα πραγματικά φιλελεύθερο κόμμα, κινήθηκε στο χώρο της εθνικής δεξιάς. Έτσι, η Ελλάδα ήταν καταδικασμένη να υποστεί την παγίωση του κρατικού παρεμβατισμού, ο οποίος οδήγησε στα δεινά της διαφθοράς και της αναποτελεσματικότητας.
Για το ΠΑΣΟΚ δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Αποτελεί απλά την αποτυχία της εφαρμογής του "ήπιου" σοσιαλιστικού μοντέλου. Το γεγονός ότι πράγματι οι προθέσεις ήταν σε κάποιες φάσεις αγνές αποτελεί ακόμα μεγαλύτερο πειστήριο της αποτυχίας. Η συγκέντρωση εξουσίας είναι πάντα παράγοντας ανάπτυξης και διεύρυνσης της διαφθοράς. Όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις, αν διαθέτεις περίσσεια εξουσίας θα προσελκύσεις κηφήνες και τυχοδιώκτες. Το γεγονός ότι αυτή η εξουσία καταμερίζεται από το λαό με δημοκρατική διαδικασία δεν αποτελεί άλλοθι. Η ελευθερία πρέπει να είναι πάνω από τη δημοκρατία. Δεν μπορεί να ψηφίζουν οι πολλοί και να αποφασίζουν για κάτι που δεν τους αφορά. Δεν είναι δυνατόν να αποφασίζεται με πλειοψηφία τι φαγητό θα φάει ένας άνθρωπος σήμερα (ας αποφασίσει αυτός), αν έχουν δικαίωμα δύο άνθρωποι να κάνουν σεξ εφόσον το θέλουν και οι δύο, αν δύο πολίτες θέλουν να προβούν σε μια συναλλαγή που δεν επηρεάζει τους άλλους. Η δημοκρατία πρέπει να εφαρμόζεται εκεί που αφορά όλους, εκεί που υπάρχουν επιρροές γειτνίασης. Και επίσης πρέπει να φροντίζει να μην επεκτείνεται εκεί που δεν χρειάζεται. Ξανά, η ελευθερία πάνω από την δημοκρατία.
Το ΚΚΕ δεν αποτελεί επιλογή. Ναι, είναι τίμιοι και καθαροί (παρά τις συκοφαντίες του Πάγκαλου). Ναι, δεν πλούτισαν από την πολιτική. Όμως οι απόψεις τους είναι πολύ μακριά από τις δικές μου. Το πανίσχυρο σοσιαλιστικό/σταλινικό κράτος που ευαγγελίζονται είναι πολύ μακριά από τις απόψεις μου. Όχι επειδή είναι ανεφάρμοστο (όπως άδικα το κατηγορούν κάποιοι), αλλά ακριβώς επειδή είναι εφαρμόσιμο...